Бу шигыремне мин авылыбызның сугыш чоры баласы Нуриева Майсәрә Нури кызына багышлап яздым. Ул  сугыш ятиме. Әтисе сугышка киткәч дөньяга килгән. Майсәрә апа сугыш чоры балалары белән узган  очрашуда:  " Мин ата чырае күрмичә үстем. Әмма әти дип әйтәсе, аның кочагына керәсе, аңа сырпаланасы  килгән чакларым бик  күп булды. "Әти" дип әйтәсе  килү теләге шулкадәр көчле иде, , әни ишетмәгәндә мич арасына кереп "Әти, әти" дип, бу сүз ничек яңгырый икән ,дип әйтеп карый идем. Җаныма аз гына булса да рәхәтлек биргән нәрсә-әти мин туганны белеп үлгән.  Сугышка соңрак киткән авыл кешесе әтине күрүен, станциядә  кара-каршы очрашкан ике поезд тәрәзәсе аша хәбәрләшеп алуларын,"Синең кызың туды,  гаиләң исән-сау!" дип әйтә алуын, сугыштан исән-имин әйләнеп кайткач әйтте" дип сөйләде: . Аның шушы истәлеге бу шигырьне язарга этәргеч бирде. 

  Суфия Нигматзянова

 Сугыш чоры ятимнәренә